ເອກະສານຂໍ້ມູນຂ່າວສານກ່ຽວກັບວັດທະນະ ທຳ ວັດທະນະ ທຳ Ota Ward "ART ເຜິ້ງ HIV HIV" vol.2 + ເຜິ້ງ!

"ຂ້າພະເຈົ້າໄດ້ເຮັດວຽກຢູ່ອົງການຂອງບໍລິສັດ Y ແລະເປັນເວລາຫຼາຍປີທີ່ຕັ້ງຢູ່ປະເທດມາເລເຊຍ, ຂ້າພະເຈົ້າໄດ້ເດີນທາງໄປປະເທດໃກ້ຄຽງ, ຈີນ, ແລະອື່ນໆເພື່ອສະ ໜັບ ສະ ໜູນ ໂຮງງານຜະລິດ. ຄວາມຮູ້ທີ່ຂ້ອຍໄດ້ຮຽນຮູ້ໃນຕອນນີ້ແມ່ນຢູ່ໃນຄວາມຄອບຄອງຂອງຂ້ອຍ. "

ມັນມີເວລາ 3 ປີແລ້ວທີ່ໄມ້ໄຜ່ (ໄມ້ໄຜ່ເພດຍິງ), ເຊິ່ງແມ່ນວັດສະດຸຂອງຊິນບິວ, ຖືກເກັບກ່ຽວແລະແຫ້ງ.ໃນລະຫວ່າງນັ້ນ, ສອງສ່ວນສາມຈະແຕກ.ໄມ້ໄຜ່ໂກງຖືກເຮັດໃຫ້ຮ້ອນ (ຖືກແກ້ໄຂ) ດ້ວຍໄຟ. ຈຸດພິເສດຂອງທ່ານ Tanaka ແມ່ນເພື່ອປັບສຽງຂຸ່ຍ, ເຊິ່ງຈະໃຫ້ ສຳ ເລັດໃນເວລາປະມານສາມປີເຄິ່ງ, ເພື່ອເປັນສຽງທີ່ແຕກຕ່າງ ສຳ ລັບແຕ່ລະເທດສະການໃນແຕ່ລະຄຸ້ມບ້ານ, ແລະປັບແຕ່ງວິທະຍາສາດໃຫ້ຖືກຕ້ອງຕາມ ຄຳ ສັ່ງເປົ່າລົມ. "ໃຊ້ແປງ Kobo ໃດ" ແມ່ນນິທານເກົ່າ.

"ມີສຽງຮ້ອງດັງຄືກັນກັບງານບຸນຕ່າງໆທົ່ວປະເທດຍີ່ປຸ່ນ. ມີດົນຕີທ້ອງຖິ່ນ, ແລະມີສຽງຢູ່ທີ່ນັ້ນ. ດັ່ງນັ້ນ, ຂ້ອຍຕ້ອງສ້າງສຽງທີ່ ຈຳ ເປັນ ສຳ ລັບດົນຕີນັ້ນ."

ມັນຫມາຍຄວາມວ່າມີສຽງຫລາຍເທົ່າທີ່ມີເມືອງແລະບ້ານ.ທ່ານຕັດສິນໃຈໂຕນຫຼັງຈາກຟັງເພງທ້ອງຖິ່ນບໍ?

"ກວດກາທຸກຂຸມດ້ວຍເຄື່ອງເຈາະ. ສຽງ Hz ແລະສະ ໜາມ ແມ່ນແຕກຕ່າງກັນທັງ ໝົດ ຂື້ນກັບແຜ່ນດິນ. ຄື້ນສຽງແມ່ນຜະລິດຢູ່ໃນທໍ່, ແຕ່ທໍ່ນັ້ນຖືກບິດເບືອນເພາະວ່າມັນເປັນ ທຳ ມະຊາດ. ຄື້ນສຽງກໍ່ມີການບິດເບືອນ. ຄື້ນສຽງກໍ່ອອກມາ . ຖ້າມັນຄ້າຍຄືກັບສຽງຫລືສຽງທີ່ມ່ວນຊື່ນຫລືວ່າມັນເປັນສິ່ງສຸດທ້າຍ, ຮູບຊົງຂອງທໍ່ນັ້ນສັ່ນໄປແລ້ວ, ແກ້ມັນໃຫ້ຖືກຕ້ອງດ້ວຍ screwdriver ເພື່ອເຮັດໃຫ້ມີສຽງ "ໄປ"

ມັນຄ້າຍຄືຮູບແບບຊີວິດທີ່ໃຫ້ໂດຍ ທຳ ມະຊາດ.

"ແມ່ນຖືກຕ້ອງ. ນັ້ນແມ່ນເຫດຜົນທີ່ເຮັດໃຫ້ສຽງມີລັກສະນະຂ້ອນຂ້າງທາງດ້ານຮ່າງກາຍ, ແລະພື້ນທີ່ແລະຮູບຮ່າງພາຍໃນແມ່ນກ່ຽວຂ້ອງ. ຄວາມແຂງກະດ້າງ. ຕອນທີ່ຂ້ອຍຍັງເປັນເດັກນ້ອຍ, ຂ້ອຍໄດ້ໄປທີ່ Asakusa ແລະຊື້ປຸຍປຸຍທີ່ເຮັດໂດຍເຈົ້າຂອງປຸ້ງ, ແຕ່ໃນເວລານັ້ນ, ຂ້ອຍບໍ່ ມັນບໍ່ມີສຽງຫຍັງເລີຍ, ຫຼັງຈາກນັ້ນຄູອາຈານຂອງຂ້ອຍບອກຂ້ອຍວ່າການຝຶກອົບຮົມແມ່ນກ້ອນຫີນກ້າວຂື້ນ, ແຕ່ນັ້ນແມ່ນຈຸດເລີ່ມຕົ້ນຂອງການອອກສຽງຂອງຂ້ອຍ, ເປັນຫຍັງສຽງດັງບໍ່ມີສຽງຂາຍ ? ຂ້ອຍເຄີຍເຮັດຂຸ່ຍເປັນສິ່ງທີ່ມັກ, ແຕ່ຫລັງຈາກນັ້ນຂ້ອຍໄດ້ຮູ້ວ່າມີບັນຫາກ່ຽວກັບຮູບຊົງພາຍໃນ. ການຮຽນເຮັດເຄື່ອງດົນຕີຢູ່ບໍລິສັດໄດ້ເປັນປະໂຫຍດຫຼາຍຕໍ່ວຽກປະຈຸບັນຂອງຂ້ອຍ. "

ຂ້າພະເຈົ້າຢາກຖາມທ່ານກ່ຽວກັບຂັ້ນຕອນການຜະລິດ Shinobue.

"ໄມ້ໄຜ່ທີ່ຂ້າພະເຈົ້າເກັບມາບໍ່ສາມາດໃຊ້ໄດ້ຄືກັບມັນ, ສະນັ້ນຂ້າພະເຈົ້າຕ້ອງເອົາໄປຕາກແຫ້ງເປັນເວລາສາມປີ. ສອງສ່ວນສາມຂອງກະດູກຫັກແລະສ່ວນທີ່ເຫລືອ 3 ສ່ວນ 3 ກາຍເປັນສຽງດັງ, ແຕ່ວ່າມັນງໍເລັກນ້ອຍ. ໄຟ ໄໝ້. ເມື່ອມັນອ່ອນລົງເລັກນ້ອຍ, ເຮັດໃຫ້ມັນຖືກໄມ້ໂກນ, ທ່ານສາມາດຜະລິດວັດຖຸ ໜຶ່ງ ໄດ້, ແຕ່ມັນຈະຖືກກົດດັນເມື່ອທ່ານແກ້ໄຂມັນ, ສະນັ້ນ, ຖ້າທ່ານເຮັດຂຸມທັນທີ, ມັນກໍ່ຈະແຕກ, ຈົນກວ່າມັນຈະແຫ້ງ ກາຍເປັນທີ່ຄຸ້ນເຄີຍມາເປັນເວລາປະມານເຄິ່ງປີ. ມັນໃຊ້ເວລາຫຼາຍເສັ້ນປະສາດຈາກຂັ້ນຕອນຂອງການຜະລິດເອກະສານ. ຖ້າທ່ານເຮັດໃຫ້ວັດສະດຸດັ່ງກ່າວວ່າງໆມັນຈະກາຍເປັນສຽງຮ້ອງທີ່ວ່າງ. "

ຈຸດພິເສດນີ້ແມ່ນ "Tsumugu".ມັນ ໝາຍ ຄວາມວ່າແນວໃດໃນການ ໝຸນ ປະເພນີ ສຳ ລັບທ່ານ Tanaka?

"ມັນບໍ່ແມ່ນການປົນເປື້ອນ" ທີ່ເຮັດໃຫ້ເກົ່າແກ່ແລະເອົາເຂົ້າ ໃໝ່ ບໍ?ໂຄງສ້າງແບບເກົ່າຈະຖືກຮັກສາໄວ້ດ້ວຍໂຄງສ້າງແບບເກົ່າແກ່.ປຸ້ງຢູ່ໂຄນຂອງ Doremi ແມ່ນ ໜ້າ ສົນໃຈຫຼາຍໃນຕອນນີ້.ຂ້ອຍຢາກຫຼີ້ນດົນຕີສະ ໄໝ ໃໝ່, ຂ້ອຍກໍ່ຢາກຫລິ້ນດົນຕີແຈazzດ.ມາຮອດປັດຈຸບັນ, ບໍ່ມີສຽງເປົ່າທີ່ສາມາດຫຼີ້ນ ນຳ ກັນໄດ້ໃນລະດັບເປຍໂນ, ແຕ່ຊິນໂຈວໄດ້ຈັບສະຕິອາລົມທາງຕາເວັນຕົກ.ມັນມີວິວັດທະນາການ. "

ຂອບໃຈຫຼາຍໆ.Kazuyasu Flute Studio ຍັງຍອມຮັບເອົາ ຄຳ ປຶກສາ ສຳ ລັບຜູ້ທີ່ຕ້ອງການເລີ່ມຕົ້ນປຸ້ງຢູ່ແຕ່ບໍ່ຮູ້ວ່າຈະເລືອກແນວໃດ.ກະລຸນາກວດເບິ່ງ ໜ້າ ທຳ ອິດເຊັ່ນກັນ.

Whistle studio Kazuyasu

• 7-14-2 ກາງ, Ota-ku
• ເວລາເຮັດວຽກ: 10: 00 ~ 19: 00
• ໂທ: 080-2045-8150

ホームページ

"ຊີວິດສົມກຽດແຫ່ງຊາດທີ່ມີຄ່າ" ທີ່ເຊື່ອມຕໍ່ວັດທະນະ ທຳ ພື້ນເມືອງກັບລູກຫລານ "Fumiko Yonekawa II"

"ສິນລະປະ" ແມ່ນຄວາມຢ້ານກົວແລະນ້ໍາຫນັກ -
ນັ້ນແມ່ນເຫດຜົນທີ່ຂ້ອຍມີຄວາມຫ້າວຫັນຕະຫຼອດຊີວິດ, ຂ້ອຍພຽງແຕ່ທຸ່ມເທຕົວເອງໃນການສະແດງສິລະປະ

ຂັ້ນຕອນຂອງການແມ່ນຍັງຢ້ານ
ດຳ ເນີນການບັນເທີງຢ່າງເຂັ້ມງວດ ສຳ ລັບຕົວຂ້ອຍເອງແລະຄົນອື່ນໆ

Fumiko Yonekawa, ຄົນຮຸ່ນທີສອງ, ໄດ້ເຄື່ອນໄຫວເປັນນັກສະແດງຂອງ Jiuta ແລະ Jiuta (* 80) ເປັນເວລາຫຼາຍກວ່າ 1 ປີ. ເຖິງແມ່ນວ່າມັນໄດ້ຮັບການຢັ້ງຢືນວ່າເປັນຊັບສົມບັດແຫ່ງຊາດທີ່ມີຊີວິດ (ຊັບສິນວັດທະນະ ທຳ ທີ່ບໍ່ມີຕົວຕົນ) ຂອງ Koto ໃນປີ 2008, ແຕ່ມັນກໍ່ເປັນສິ່ງທີ່ ໜ້າ ປະທັບໃຈທີ່ມັນສືບຕໍ່ເດີນຕາມເສັ້ນທາງສິລະປະ.

"ຂອບໃຈເຈົ້າ, ມີການສະແດງຄອນເສີດຕ່າງໆຢູ່ທາງ ໜ້າ ຂ້ອຍ, ສະນັ້ນຂ້ອຍຝຶກຈົນກ່ວາຂ້ອຍພໍໃຈ. ນັ້ນແມ່ນສິ່ງທີ່ເຮັດໃຫ້ຂ້ອຍຮູ້ສຶກບໍ່ສະບາຍໃຈ. ຂ້ອຍຄິດວ່າມັນຢູ່ໃນຫົວຂອງຂ້ອຍສະ ເໝີ ທີ່ຂ້ອຍຢາກໃຫ້ທຸກຄົນໄດ້ຍິນໃນລັກສະນະທີ່ເຂົ້າໃຈງ່າຍ. "

ເພງ Jiuta ແລະ koto ທີ່ໄດ້ຖືກມອບໂດຍການກວດກາໂຮງຮຽນ (ນັກດົນຕີຕາບອດ) ໃນຊ່ວງເວລາຂອງ Edo ແລະໄດ້ຖືກມອບໃຫ້ຈົນເຖິງປະຈຸບັນ.ເຮັດໃຫ້ທ່ານມີຄວາມເຂົ້າໃຈກ່ຽວກັບເພງຢ່າງເລິກເຊິ່ງ, ລວມທັງຄວາມເປັນເອກະລັກແລະລົດຊາດຂອງແຕ່ລະໂຮງຮຽນ, ແລະສະແດງໃຫ້ພວກເຂົາເຫັນກັບຜູ້ຊົມຢູ່ທາງ ໜ້າ ຂອງທ່ານແທນທີ່ຈະເປັນສຽງ - ເພື່ອບັນລຸລະດັບນັ້ນ, ບົດເພງແມ່ນຮ່າງກາຍທີ່ທ່ານສາມາດຫຼີ້ນໄດ້ເຖິງວ່າທ່ານຈະປິດ ເຖິງແມ່ນວ່າຂ້ອຍເຄີຍໃຊ້ມັນ, ຂ້ອຍບໍ່ເຄີຍຢຸດແລະພຽງແຕ່ສືບຕໍ່ຝຶກແລະອຸທິດຕົນເອງ.ຢູ່ເບື້ອງຫລັງການສະແດງອອກທີ່ອ່ອນໂຍນ, ທ່ານສາມາດຮູ້ສຶກເຖິງຈິດໃຈແລະຄວາມຕັ້ງໃຈໃນຖານະນັກສືບສວນທີ່ເປັນແມ່ບົດດ້ານສິລະປະດັ່ງກ່າວ.

"ຫຼັງຈາກທີ່ທັງຫມົດ, ຂັ້ນຕອນຂອງການຍັງເປັນທີ່ຫນ້າຢ້ານ. ເຖິງແມ່ນວ່າທ່ານຈະປະຕິບັດຢ່າງພຽງພໍ, ຖ້າທ່ານສາມາດວາງອອກເທິງເວທີ 8%, ທ່ານກໍ່ບໍ່ສາມາດເອົາອອກເຄິ່ງຫນຶ່ງ."

ຂໍ້ຄຶດ ໜຶ່ງ ທີ່ຈະຮູ້ເຖິງຄວາມເຄັ່ງຄັດຂອງການສະແຫວງຫາສິລະປະແມ່ນວິທີການຝຶກທີ່ໄດ້ຖືກປະຕິບັດຈົນເຖິງໄລຍະເວລາຂອງ Showa.ໂດຍການກະຕຸ້ນຕົວເອງໃຫ້ຢູ່ໃນຂອບເຂດ ຈຳ ກັດ, ທ່ານສາມາດຫຼີ້ນໂຕກຽວແລະສາມສາຍ (shamisen) ຈົນກວ່າທ່ານຈະ ໝົດ ສະຕິໃນຂະນະທີ່ຖືກລົມກັບລະດູ ໜາວ ເຢັນ. ມັນແມ່ນວິທີການຝຶກເພື່ອຝຶກຮ່າງກາຍແລະທັກສະ.

"ການສຶກສາໄດ້ມີການປ່ຽນແປງໃນຍຸກສະ ໄໝ ໃໝ່, ສະນັ້ນຂ້ອຍບໍ່ຄິດວ່າມັນງ່າຍທີ່ຈະໄດ້ຮັບ ຄຳ ສອນດັ່ງກ່າວເຖິງແມ່ນວ່າເຈົ້າຢາກໄດ້. ເຖິງຢ່າງໃດກໍ່ຕາມ, ບົດຮຽນແມ່ນມີຄວາມ ສຳ ຄັນຫຼາຍແລະເປັນພື້ນຖານຂອງການຝຶກອົບຮົມທັງ ໝົດ. ຂ້ອຍຄິດ."

ທ່ານ Yonekawa ກ່າວວ່າທ່ານ "ເຂັ້ມງວດຕໍ່ຕົວເອງແລະຄົນອື່ນໆ" ເມື່ອເວົ້າເຖິງສິນລະປະ.

"ຖ້າບໍ່ດັ່ງນັ້ນ, ທ່ານຈະບໍ່ສາມາດເອົາໃຈໃສ່ຄົນອື່ນ. ຂ້ອຍ ກຳ ລັງຄິດກ່ຽວກັບຕົວເອງ."

ໃນ ຄຳ ແນະ ນຳ ທີ່ທ່ານ Yonekawa ໃຫ້ໂດຍກົງແກ່ພວກສາວົກຂອງລາວ, ມີສິ່ງທີ່ ສຳ ຄັນນອກ ເໜືອ ໄປຈາກການສະແດງການຕີຄວາມຂອງແຕ່ລະເພງໃນ timbre.ມັນແມ່ນການຕິດຕໍ່ພົວພັນຈາກຫົວໃຈ.

"ທຸກໆເພງມີ" ຫົວໃຈ "ຂອງມັນເອງ. ຂື້ນກັບວິທີການສະແດງສິລະປະຂອງພວກສາວົກ, ບາງຄົນອາດຈະເຂົ້າໃຈມັນແລະບາງເພງກໍ່ບໍ່ເຂົ້າໃຈ. ນັ້ນແມ່ນເຫດຜົນທີ່ດີເລີດໃນຂະນະທີ່ ຄຳ ນຶງເຖິງຄວາມຮູ້ສຶກຂອງສານຸສິດຂອງກັນແລະກັນ. ການຕີລາຄາເພງໃນລັກສະນະທີ່ເຂົ້າໃຈງ່າຍ, ທຸກຄົນມັກຫຼີ້ນມັນ. ໃນຂະນະທີ່ຂ້ອຍເຂົ້າໃຈມັນຄ່ອຍໆໃນຫຼາຍປີຜ່ານມາ, ຂ້ອຍເຂົ້າໃຈສິ່ງທີ່ຂ້ອຍເວົ້າ. ກະລຸນາເຂົ້າແລະຖອດຖອນບົດຮຽນ. "

ມີການເວົ້າວ່າວິທີການໃນການຈັດການກັບສິນລະປະທີ່ມີຄວາມຕັ້ງໃຈນີ້ສ່ວນໃຫຍ່ແມ່ນມາຈາກການສິດສອນຂອງ Fumiko Yonekawa ຄັ້ງ ທຳ ອິດ.

"ເພາະວ່າຈິດໃຈຂອງສິນລະປະຈາກຜູ້ທີ່ມີມາກ່ອນແມ່ນຖືກກະທົບ. ພວກເຮົາ ກຳ ລັງລວມເອົາການສອນນັ້ນເປັນຊັບສົມບັດຕະຫຼອດຊີວິດ."

ປະຕິບັດຕາມ ຄຳ ສອນຂອງຄົນຮຸ່ນກ່ອນແລະກ້າວໄປສູ່ຄົນຮຸ່ນຫລັງ
ເອົາຫົວໃຈຂອງທ່ານເຂົ້າໃນການພັດທະນາວັດທະນະ ທຳ ດັ້ງເດີມ

ໃນອັນດັບ ທຳ ອິດ, ທ່ານ Yonekawa (ຊື່ແທ້: ທ່ານ Misao) ແລະຜູ້ທີ່ມີອາຍຸກ່ອນລາວມີຄວາມ ສຳ ພັນກັບ "ປ້າແລະຫຼານສາວ".ລາວໃຊ້ເວລາໃນໄວເດັກຂອງລາວຢູ່ເມືອງ Kobe, ແລະໃນປີທີ່ລາວຈົບຈາກໂຮງຮຽນປະຖົມ, ແມ່ຂອງລາວ, ຜູ້ທີ່ເປັນຄົນຕາບອດແລະຄູໂທໂຕ, ໄດ້ເສຍຊີວິດໄປ, ຂ້າພະເຈົ້າໄດ້ໄປໂຕກຽວໃນລົດໄຟກາງຄືນເພື່ອໄປຮຽນກັບເອື້ອຍຂອງຂ້ອຍ.ຫລັງຈາກນັ້ນ, ລາວໄດ້ຢູ່ກັບປ້າຂອງລາວ, ແລະຄວາມ ສຳ ພັນລະຫວ່າງສອງຄົນໄດ້ປ່ຽນເປັນ "ອາຈານແລະສາວົກ" ແລະໃນປີ 1939 (ໂຊອາ 14) ກັບ "ແມ່ແລະລ້ຽງລູກສາວ".

"ຂ້ອຍໄດ້ໄປເຮືອນປ້າຂອງຂ້ອຍໂດຍບໍ່ຮູ້ຫຍັງເລີຍ. ມີ uchideshi ຫຼາຍ. ໃນຕອນ ທຳ ອິດຂ້ອຍຄິດວ່າຂ້ອຍແມ່ນປ້າທີ່ ໜ້າ ຢ້ານ. ຂ້ອຍບໍ່ສາມາດເອີ້ນລາວວ່າ" ອາຈານ, "ແລະຂ້ອຍໄດ້ຖືກເຕືອນຫຼາຍເທື່ອແຕ່ຂ້ອຍກໍ່ບອກ "ນາງປ້າ" ຂ້ອຍ ກຳ ລັງຫຼີ້ນໂຕກຽວ. ຈາກນັ້ນມັນກໍ່ແມ່ນຄວາມຄິດງ່າຍໆທີ່ມີລາງວັນແລະສິ່ງດີໆໃນເວລານັ້ນ. ມັນແມ່ນເດັກນ້ອຍ. "

ພາຍໃຕ້ການຊີ້ ນຳ ຢ່າງເຄັ່ງຄັດຂອງຜູ້ທີ່ມີອາຍຸກ່ອນລາວ, ຍິງສາວກໍ່ຄ່ອຍໆເກີດຂື້ນແລະໃນທີ່ສຸດກໍ່ເກີດຂື້ນ.Fumi Katsuyuki(Fumikatsu) ໃຊ້ຢ່າງກວ້າງຂວາງໃນນາມຂອງ.ຜູ້ທີ່ມີອາຍຸກ່ອນຈະບອກຕົນເອງແລະຜູ້ອື່ນສະ ເໝີ ວ່າລາວຄວນສຶກສາສິລະປະເທົ່ານັ້ນ, ແລະລາວກໍ່ແມ່ນ uchideshi ຂອງຜູ້ທີ່ມີອາຍຸກ່ອນ ສຳ ລັບການເຮັດວຽກເຊັ່ນ: ວຽກຫ້ອງການແລະການທູດ, ແລະເອື້ອຍຂອງລາວໃນການລົງທະບຽນຄອບຄົວທີ່ຖືກລ້ຽງດູໃນເວລາດຽວກັນ. ・ ທ່ານ Fumishizu Yonekawa (ຜູ້ຕາຍ) ເປັນຜູ້ຮັບຜິດຊອບ.ຄືກັບການຕອບສະ ໜອງ ຄວາມຄິດຂອງຄູອາຈານແລະນ້ອງສາວຂອງລາວ, ທ່ານ Yonekawa ຈະສືບຕໍ່ຍູ້ແຮງຕໍ່ກັບສິລະປະດັ່ງກ່າວ
ໃນປີ 1995 (Heisei 7), ຄົນລຸ້ນ ທຳ ອິດໄດ້ເສຍຊີວິດໄປ, ແລະ 4 ປີຕໍ່ມາ, ລາວໄດ້ຕັ້ງຊື່ວ່າ "ລຸ້ນທີສອງ Fumiko Yonekawa".ລາວເວົ້າກ່ຽວກັບຄວາມຮູ້ສຶກຂອງລາວໃນເວລານັ້ນ, ໂດຍກ່າວວ່າ "ມັນແມ່ນການຕັດສິນໃຈໃຫຍ່ບໍ່ວ່າຂ້ອຍຈະເຮັດວຽກໃຫ້ຕົວເອງແທ້ໆ."

"ມີຄັ້ງ ໜຶ່ງ, ແມ່ຂອງຂ້ອຍບອກຂ້ອຍວ່າສິລະປະຊ່ວຍຂ້ອຍໄດ້, ແຕ່ຕອນຂ້ອຍຍັງ ໜຸ່ມ ຂ້ອຍບໍ່ເຂົ້າໃຈມັນເລີຍ. ຜູ້ທີ່ມາກ່ອນຂ້ອຍມີຫົວໃຈໃຫຍ່. ລາວເອົາມັນຂຶ້ນມາ. ຂ້ອຍບໍ່ຮູ້ວຽກຫ້ອງການ, ຂ້ອຍບໍ່ສາມາດເຮັດຫຍັງກ່ຽວກັບຄອບຄົວຂ້ອຍໄດ້ອອກເດີນທາງສູ່ໂລກໂດຍການຫລິ້ນກິລາໂຕະໃນຂະນະທີ່ໄດ້ຮັບການສະ ໜັບ ສະ ໜູນ ຈາກຄົນອ້ອມຂ້າງຂ້ອຍຜູ້ທີ່ມາກ່ອນຂ້ອຍແມ່ນແມ່ຂອງຂ້ອຍ, ຄູສອນສິລະປະແລະພໍ່ແມ່ທີ່ລ້ຽງດູທຸກຢ່າງ. ລາວເປັນຄົນທີ່ເຂັ້ມງວດດ້ານສິລະປະ, ແຕ່ລາວກໍ່ມີຄວາມກະລຸນາແທ້ໆເມື່ອລາວອອກຈາກສິນລະປະ. ມັນກໍ່ໄດ້ຖືກຮັກແພງຈາກສານຸສິດຂອງລາວ.

ໂດຍສືບທອດຄວາມມຸ່ງມາດປາດຖະ ໜາ ຂອງບັນດານັກບູຮານ, ຜູ້ທີ່ມີຊີວິດການເປັນຢູ່ທີ່ໃຫຍ່ດັ່ງກ່າວ, ທ່ານ Yonekawa ໄດ້ເຮັດວຽກຢ່າງແຮງກ້າກ່ຽວກັບປະເພນີການສະແດງສິລະປະໃຫ້ຄົນລຸ້ນຫລັງ.ໃນຂະນະທີ່ ຈຳ ນວນນັກດົນຕີມືອາຊີບແລະນັກດົນຕີຍີ່ປຸ່ນ ກຳ ລັງຫຼຸດລົງ, ພວກເຮົາ ກຳ ລັງສຸມໃສ່ການຮຽນການສອນດົນຕີທີ່ນິຍົມໂດຍ ນຳ ໃຊ້ເຄື່ອງດົນຕີຍີ່ປຸ່ນ, ໂດຍສະເພາະໃນໂຮງຮຽນປະຖົມແລະມັດທະຍົມຕອນປາຍ.ປະຈຸບັນ, "ການປະຕິບັດເຄື່ອງດົນຕີຍີ່ປຸ່ນ" ແມ່ນລວມຢູ່ໃນຫຼັກສູດການບັງຄັບໃນ ຄຳ ແນະ ນຳ ກ່ຽວກັບການຮຽນຮູ້ ສຳ ລັບໂຮງຮຽນມັດທະຍົມຕອນຕົ້ນແລະຕອນປາຍ, ແຕ່ສະມາຄົມຍີ່ປຸ່ນ Sankyoku (* 2), ເຊິ່ງທ່ານ Yonekawa ເປັນປະທານກຽດຕິຍົດ, ແມ່ນທົ່ວປະເທດທີ່ຈະຊ່ວຍເຫຼືອ ນອກ ເໜືອ ຈາກການບໍລິຈາກເງິນ koto ຫຼາຍຢ່າງໃຫ້ແກ່ໂຮງຮຽນປະຖົມແລະມັດທະຍົມແລ້ວ, ພວກເຮົາສົ່ງນັກສະແດງ ໜຸ່ມ ສ່ວນໃຫຍ່ໄປໂຮງຮຽນປະຖົມແລະມັດທະຍົມໃນໂຕກຽວເພື່ອສະແດງການສະແດງແລະໃຫ້ ຄຳ ແນະ ນຳ ກ່ຽວກັບການສະແດງເຄື່ອງຫຼີ້ນດົນຕີ.ຢູ່ທີ່ Iemoto Sochokai, ທ່ານ Yonekawa ຍັງເຮັດວຽກກິດຈະ ກຳ ເຜີຍແຜ່ຢູ່ໂຮງຮຽນປະຖົມແລະມັດທະຍົມຕອນປາຍໃນເຂດ Ota Ward, ແລະບາງຄັ້ງທ່ານ Yonekawa ເອງກໍ່ໄດ້ໄປໂຮງຮຽນເພື່ອເປີດໂອກາດໃຫ້ເດັກນ້ອຍໄດ້ເຂົ້າມາພົວພັນໂດຍກົງກັບໂຕກຽວ.

"ຂ້ອຍຫລິ້ນບົດຟ້ອນຂອງເດັກນ້ອຍກ້າແລະເພງໃນໂຮງຮຽນຢູ່ຕໍ່ ໜ້າ ເດັກນ້ອຍ, ແຕ່ພວກເຂົາຮ້ອງພ້ອມກັບຂ້ອຍແລະມັນກໍ່ເປັນສິ່ງທີ່ ໜ້າ ຕື່ນເຕັ້ນ. ຂ້ອຍມ່ວນແທ້ໆໃນຊ່ວງເວລາທີ່ຂ້ອຍເອົາເລັບຂອງຂ້ອຍໃສ່ນິ້ວມືຂອງຂ້ອຍແລະແຕະຕ້ອງກັບເພງ koto. , ມັນເປັນສິ່ງ ສຳ ຄັນທີ່ຈະລ້ຽງດູເດັກນ້ອຍກ່ອນ. ເຖິງແມ່ນວ່າເດັກນ້ອຍທີ່ມາໂຮງຮຽນຂອງພວກເຮົາກໍ່ຈະເບິ່ງແຍງພວກເຂົາແລະຫລິ້ນກິລາ koto. "

ກ່ຽວກັບການຈັດສົ່ງໃຫ້ຄົນຮຸ່ນຫລັງ, ໃນຊຸມປີມໍ່ໆມານີ້, manga ແລະສັດໂດຍອີງໃສ່ສິລະປະການສະແດງແລະວັດທະນະ ທຳ ພື້ນເມືອງຂອງຍີ່ປຸ່ນໄດ້ປະກົດຕົວໄປເລື້ອຍໆ, ແລະ ກຳ ລັງໄດ້ຮັບຄວາມນິຍົມເປັນສ່ວນໃຫຍ່ໃນ ໝູ່ ລຸ້ນ ໜຸ່ມ.ຜ່ານພວກເຂົາ, ພວກເຂົາກາຍເປັນຄົນທີ່ຄຸ້ນເຄີຍ, ສົນໃຈແລະສົນໃຈສິລະປະການສະແດງແລະວັດທະນະ ທຳ ພື້ນເມືອງ.ການເຄື່ອນໄຫວດັ່ງກ່າວແມ່ນເກີດຂື້ນຢູ່ໃນ koto ແລະໃນຄວາມເປັນຈິງການທ່ອງທ່ຽວຂອງສູນວັດທະນະ ທຳ ບ່ອນທີ່ພວກສາວົກຂອງ Sochokai ເປັນຜູ້ສອນ, ຍ້ອງຍໍຊົມເຊີຍ koto ຕົ້ນສະບັບທີ່ປະຕິບັດໂດຍຕົວລະຄອນໃນລະຫວ່າງການສະແດງຂອງງານ. .ມັນເບິ່ງຄືວ່ານັກຮຽນບາງຄົນກໍ່ຢາກຫລິ້ນເຊັ່ນກັນ, ແລະມັນກໍ່ສະແດງໃຫ້ເຫັນຜົນກະທົບອັນໃຫຍ່ຫຼວງທີ່ພວກເຂົາມີຕໍ່ສັງຄົມ.ທ່ານ Yonekawa, ຜູ້ທີ່ໄດ້ເດີນໄປດ້ວຍບັນດາບົດເພງພື້ນເມືອງ, ເວົ້າວ່າລາວມີຈຸດຢືນໃນການ“ ເຮັດຫຼາຍກວ່າເກົ່າ” ເພື່ອຄວາມຫວັງດັ່ງກ່າວ.

"ມັນເປັນ ທຳ ມະຊາດເທົ່ານັ້ນທີ່ການເຂົ້າທີ່ທ່ານສົນໃຈຈະອອກມາກົງກັບເວລາ. ຂ້ອຍຮູ້ສຶກຂອບໃຈທີ່ ຈຳ ນວນປະຊາກອນຂອງເພັງຍີ່ປຸ່ນຈະເພີ່ມຂື້ນ. ນອກ ເໜືອ ຈາກນີ້, ຖ້າມັນເປັນເພງທີ່ດີ, ມັນກໍ່ຈະຄົງຕົວຕາມ ທຳ ມະຊາດຕະຫຼອດເວລາ, ມັນກໍ່ຈະ ກາຍເປັນ "ຄລາສສິກ". ເຖິງຢ່າງໃດກໍ່ຕາມ, ຂ້າພະເຈົ້າຫວັງວ່າຜູ້ທີ່ກ້າວເຂົ້າມາຈາກເພງສະ ໄໝ ໃໝ່ ໃນທີ່ສຸດກໍ່ຈະຮຽນຮູ້ແບບຄລາສສິກແລະໄດ້ຮັບພື້ນຖານຢ່າງຖືກຕ້ອງ. ນັ້ນ ໝາຍ ຄວາມວ່າມັນຍາກທີ່ຈະເຊື່ອມຕໍ່ກັບການພັດທະນາວັດທະນະ ທຳ ພື້ນເມືອງຂອງຍີ່ປຸ່ນບໍ? ບໍ່ແມ່ນບໍ? "

"ງານບຸນໂອວາວາວາ"ສະຖານະພາບຂອງວັນທີ 2018 ມີນາ 3

ໃນຕອນທ້າຍຂອງການ ສຳ ພາດ, ເມື່ອຂ້ອຍຖາມອີກວ່າ "ສິນລະປະ" ສຳ ລັບນາຍ Yonekawa ແມ່ນຫຍັງ? ", ຫຼັງຈາກທີ່ງຽບໄປບໍ່ເທົ່າໃດວິນາທີ, ລາວໄດ້ເກັບ ຄຳ ເວົ້າແຕ່ລະອັນເພື່ອທີ່ຈະເຮັດໃຫ້ຫົວໃຈຂອງລາວລະມັດລະວັງ.

"ສຳ ລັບຂ້ອຍ, ສິລະປະແມ່ນ ໜ້າ ຢ້ານແລະ ໜັກ, ແລະມັນຍາກທີ່ຈະເວົ້າດ້ວຍ ຄຳ ເວົ້າ. ນັ້ນແມ່ນສິ່ງທີ່ສັກສິດແລະຈິງຈັງທີ່ນັກສະ ໄໝ ກ່ອນຂອງຂ້ອຍໄດ້ມອບໃຫ້ຂ້ອຍ. ເໜືອ ສິ່ງອື່ນໃດ, ເຈົ້າສາມາດໃຊ້ຊີວິດຂອງເຈົ້າໃນຂະນະທີ່ຫຼີ້ນກິໂຕໂກ້. ຂ້ອຍຍັງຢາກສືບຕໍ່ເຮັດວຽກ ໃນສິລະປະຕະຫຼອດຊີວິດຂອງຂ້ອຍ. "

* 1 ເພັງສິນລະປະທີ່ໄດ້ມາຈາກການປະສົມປະສານທີ່ບໍ່ສາມາດເວົ້າໄດ້ຂອງ Jiuta (ດົນຕີ shamisen) ແລະເພງ koto ມອບໂດຍການກວດກາຂອງໂຮງຮຽນ (ນັກດົນຕີຕາບອດ) ໃນຊ່ວງ Edo."ເພງ" ແມ່ນສ່ວນປະກອບທີ່ ສຳ ຄັນໃນດົນຕີຂອງແຕ່ລະເຄື່ອງດົນຕີ, ແລະນັກສະແດງດຽວກັນແມ່ນຮັບຜິດຊອບໃນການຫຼີ້ນ koto, ຫຼີ້ນ shamisen, ແລະຮ້ອງເພງ.
* 2 ໂຄງການຕ່າງໆຈະຖືກຈັດຕັ້ງປະຕິບັດເພື່ອຈຸດປະສົງໃນການປະກອບສ່ວນເຂົ້າໃນການພັດທະນາວັດທະນະ ທຳ ດົນຕີຍີ່ປຸ່ນໂດຍການສົ່ງເສີມການເຜີຍແຜ່ເພັງພື້ນເມືອງ, koto, sankyoku, ແລະ shakuhachi, ແລະແລກປ່ຽນແຕ່ລະໂຮງຮຽນຂອງສາມເພງ.

Profile

ນັກດົນຕີແບບ Jiuta / Ikuta.ເປັນປະທານໂດຍ Sochokai (Ota Ward).ໃຫ້ກຽດເປັນປະທານສະມາຄົມສະມາຄົມ Sankyoku ຍີ່ປຸ່ນ. ເກີດໃນປີ 1926.ຊື່ແທ້ຂອງລາວແມ່ນ Misao Yonekawa.ຊື່ເກົ່າແມ່ນ Fumikatsu. ໄດ້ຍ້າຍໄປໂຕກຽວໃນປີ 1939 ແລະກາຍເປັນ uchideshi ທຳ ອິດ. ໃນປີ 1954, ລາວໄດ້ຮັບຮອງເອົາໂດຍສາວົກຄົນ ທຳ ອິດຂອງລາວ, Bunshizu. ໄດ້ຮັບຫຼຽນ ຄຳ ກັບໂບສີມ່ວງໃນປີ 1994. ໃນປີ 1999, ລຸ້ນລຸ້ນ Fumiko Yonekawa ລຸ້ນທີສອງໄດ້ຖືກຕັ້ງຊື່. ໃນປີ 2000, ໄດ້ຮັບ ຄຳ ສັ່ງຂອງ ຄຳ ທີ່ປະເສີດ. ໃນປີ 2008, ໄດ້ຮັບການຢັ້ງຢືນເປັນເຈົ້າຂອງຊັບສິນວັດທະນະ ທຳ ທີ່ບໍ່ມີຕົວຕົນ (ທີ່ມີຄ່າຂອງສົມບັດຊາດ). ໄດ້ຮັບລາງວັນແລະລາງວັນຂວັນໃຈສິລະປະຍີ່ປຸ່ນໃນປີ 2013.

ເອກະສານອ້າງອີງ: "Fumiko Yonekawa ປະຊາຊົນແລະສິລະປະ" Eishi Kikkawa Sochokai ed.

ການສອບຖາມ

ພະແນກໂຄສະນາແລະປະຊາ ສຳ ພັນ, ພະແນກສົ່ງເສີມວັດທະນະ ທຳ ແລະສິລະປະ, ສະມາຄົມສົ່ງເສີມວັດທະນະ ທຳ ວັດໄຕ